Rzeczywista roczna stopa oprocentowania to całkowity koszt kredytu ponoszony przez konsumenta, wyrażony jako wartość procentowa całkowitej kwoty kredytu w stosunku rocznym. Jest to o tyle ważny element, że kredytodawca ma obowiązek zarówno przed zawarciem umowy kredytowej, jak również w samej jej treści podać pełną informację określającą wysokość rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania. W przypadku naruszenia tego obowiązku, kredytodawca naraża się na sankcję darmowego kredytu.
Może rodzić się w takiej sytuacji pytanie, czy w ustalaniu rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania należy uwzględniać koszt prowadzenia rachunku bankowego, z którego realizowane są spłaty, koszty przelewów i wpłat na ten rachunek, oraz inne koszty związane z tymi transakcjami. Odpowiedź ta jest twierdząca, ale pod tym warunkiem, że otwarcie rachunku bankowego założonego w związku z udzieleniem kredytu było obowiązkowe (art. 25 ust. 1 pkt ustawy o kredycie konsumenckim). Oczywiście może to nastręczać trudności dowodowych, bo w jaki sposób konsument ma udowodnić, że warunkiem udzielenia kredytu było jednoczesne otwarcie rachunku bankowego. Wydaje się, że należy wówczas stosować zasady logicznego rozumowania. Jeśli bowiem rachunek był dziwnym trafem założony w tym samym czasie co udzielenie kredytu (konsument dopełnił wszystkich formalności poprzez podpisanie stosownych dokumentów), a służy jedynie do dokonywania spłat rat kredytowych i nie są przez niego dokonywane żadne inne transakcje, to należałoby uznać, że jego otwarcie zostało jednostronnie i obligatoryjnie narzucone konsumentowi przez stronę silniejszą tj. instytucję finansową. A zatem koszt takiego rachunku powinien być uwzględniony przy ustalaniu rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania.
